سازشناسی ایرانی

کتاب سازشناسی ایرانی

نوشته ی : ارفع اطرایی و محمد رضا درویشی

این کتاب، به مطالعه‌ی سازهای ایرانی می‌پردازد. بر اساس سطح نیاز و برنامه‌ی دوره‌ی متوسطه‌ی هنرستان‌های موسیقی کشور طراحی و تألیف شده است . و از این رو در همه‌ی موارد سعی در ایجاز و حتی حذف پاره ای مسائل فراتر از سطح نیاز هنرجویان دارد.

این کتاب در دو فصل تنظیم شده است. فصل اول به مطالعه‌ی سازهای مورد استفاده در موسیقی کلاسیک ایرانی اختصاص دارد . و فصل دوم به مطالعه‌ی اجمالی سازهای مورد استفاده در موسیقی اقوام و نواحی مختلف ایران می‌پردازد.

هدف این کتاب آشنایی با سازهای ملی و نواحی ایران از طریق مطالعه‌ی خصوصیات ظاهری، تکنیک‌های اجرایی، کوک، دستان بندی، جنس مواد به‌کاررفته در ساختمان ساز و موقعیت‌های اجرایی سازها به  منظور درک بخش مهمی از موسیقی ایرانی است.

درباره نویسنده گان

محمد رضا درویشی در 25 مهر 1334 در شیراز متولد شد وی آهنگ ساز ،پژوهشگر موسیقی و مولف دایرتالمعارف ساز های ایران است . او از همان سنین کودکی وارد دنیایی موسیقی شد و در سال 1357 در رشته آهنگسازی از دانشکده هنرهای زیبای تهران فارغ التحصیل شد و حدود بیست سال پیش برای اشنایی با موسیقی ایرانی به نواحی مختلف ایران سفر را آغاز کرد . و چندین البوم موفق داشته و موفق به دریافت سیمرغ بلورین در بیست و چهارمین جشواره فجر به دلیل بهترین موسیقی متن شد .

اترفع اطرایی در 8 تیر 1320 در تهران متولد شد مولف و پژوهشگر موسیقی ملی است او اولین بانوی مدرس و نوازنده  ساز سنتور ایرانی  است . اویکی از شاگردان مورد تایید استاتید بزرگ موسیقی ایرانی همچون فرامرز پایور ، حسن صبا ، روح الله خالقی ، مصطفی کمال پور تراب و محمود کریمی بود . وی تحصیلات اکادمی خود هنرستان عالی موسیقی گذراند . خانم اطرایی به کشور های زیادی برای شناساندن موسیقی ایران سفر کرد . از او در سال 1391 در یک مراسم با عنوان مراسم نکوداشت مقام نخستین بانوی مدرس موسیقی ایرانی و نوازنده برجسته سنتور غاز قدر دانی شد .