توضیحات

نواخته های استاد اصغر بهاری

گرد اورنده : مهدی علوی

قطعه های نوشته شده در اکتاب نواخته های استاد اصغر بهاری همگی از بداهه نوازیهای استاد بهاری است . که در لحظه ی اجرا خلق شده اند. بداهه نوازی رکن موسیقی و اوج نوازندگی است . که رسیدن به این مرحله ی ،عالی علاوه بر این که سالها عمر و تجربه طلبد . نیازمند روحی پرشور درونی پاک و زلال زیبایی شناسی قوی حس ریتمیک ویژه و … هزار نکته ی باریک تر زمو” است.
استاد بهاری به معنای حقیقی کلمه بداهه نوازی تمام عیار بود. هیچ دربند گذشته نبود. در لحظه خلق میکرد و هر لحظه نسبت به لحظه ی قبل نو میشد. شاید به جرئت بتوان گفت اجرای دوباره ی آنچه نواخته بود به سادگی برایش میسر نبود زیرا جریان سیال ذهن و احساس توان تکرار و یادآوری را از کف او می ربود انگار به دریایی جوشان و پر غلیان از موسیقی ناب وصل بود که تکرار ضرورت خود را از دست میداد حتا اجرای جمله های مشابه نیز با زینتهایی متفاوت و حال و هوایی تازه صورت میگرفت.

زندگی نامه استاد اصغر بهاری

استاد اصغر بهاری به سال ۱۲۸۴ در تهران به دنیا آمد . کمانچه نوازی را ابتدا نزد پدر بزرگ خویش میرزا علی خان بهاری شروع کرد . و سپس به محضر استادان حسین خان اسماعیل زاده و رضا محجوبی راه یافت.

خود در این باره گفته است: «درک محضر استاد دلسوخته، رضا محجوبی، سهمی همیشه به یادماندنی در بالابردن سطح آگاهی من نسبت به موسیقی ایرانی به حساب میاید. و جالب تر آنکه او پس از اتمام دوره ی تعلیم ،من آن چنان از حاصل کار دل خوشنود بود و راضی که کلیه ی شهریه ای را که پرداخته بودم یکجا به من بازگرداند. پیشکش صله ی جانانه ای که هرگز از خاطرم نمیرود.»

از سال ۱۳۳۲ به تکنوازی در رادیو پرداخت و ساز کمانچه را که در آن سالها به فراموشی سپرده شده . جانی دوباره بخشید. بعدها برای تعلیم هنرجویان و دانشجویان به دانشگاه تهران دعوت شد.

استاد بهاری در طول عمر پربار خویش کنسرتهای بسیاری در ایران و دیگر کشورها مانند ،آلمان ،انگلستان ایتالیا، هلند و امریکا اجرا کرد و اعتبار و ارزشی شایسته و درخور نزد جهانیان برای موسیقی ایرانی و به ویژه کمانچه پدید آورد.

خـــود در این باره میگوید: «در مجموع، از حاصل سالیان طولانی خدمت و ادای دین و تعهدم بـه مـوسیقی پرحرمت و با اعتبار و سنتی سرزمینم در پیشگاه خدا و بندگان خدا به سهم ناچیز خودم احساس سرفرازی میکنم، چراکه همه گاه حرمت موسیقی ایران را پاس داشته و عمری به آن به چشم عبادت نگریسته ام .
استاد بهاری در روز شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۷۴ درگذشت.