توضیحات

کتاب موتسارت پنج کنسرتو برای ویولن شامل پنج کنسرتوی مهم و معروف از نوشته های موتسارت برای ویولن می باشد.

متاسفانه زمان خلق و مناسبت آنها و یا اینکه برای چه کسی نوشته شده است نا مشخص می باشد.

تاریخ گذاری بعضی از آنها بارها و بارها عوض شده است.

کنسرتوهای این کتاب عبارتند از:

_کنسرتو ویلن شماره 1 (K.207)

کنسرتوی شماره یک در (( سی بمل ماژور)) در سال 1773 یا 1775 توسط موتسارت نوشته شد.

تاریخ خلق این اثر با شک مواجه است.

بنظر موتسارت این اثر را همانند چهار کنسرتوی دیگر در سن 19 سالگی (1775) نوشته است؛ هر چند آنالیز دست نوشته های باقی مانده نشان می دهد که این کنسرتوی در سال 1773 به اتمام رسیده است.

این کنسرتوویلن شامل سه موومان: آلگر-مدرات (Allegro- Moderato) ، آداجیو (Adagio) و پرست (Presto) می باشد.

ساختار معمولی تند – آهسته – تند در این کنسرتوی رواج دارد.

این قطعه سرشار از گوشه های شادی آور است.

_کنسرتوویلن شماره 2 (K.211)

این کنسرتوی در ((ماژور)) در سال 1775 نوشته شد.

مانند کنسرتوی قبل از خود ساختار سه موومانی شامل:

آلگر- مدرات (Allegro – Moderato) ، آندانته (Andante) و رند- آلگر (Rondeau- Allegro) می باشد.

_کنسرتوویلن شماره 3 (K.216)

این کنسرتو در ((سل ماژور)) نوشته و تاریخ آن به سال 1775 برمیگردد.

این قطعه نیز از سه موومان شامل:

آلگر (Moderato) ، آداجیو (Adagio) و رند (Rondeau) تشکیل شده است.

موومان سوم این اثر به دلیل گرایی غافلگیر کننده ارکستر ملقب به استرسبورگ ((Strassburg)) می باشد.

این قطعه به همراه شماره 5 از معروف ترین کنسرتوویلن موتسارت است.

دارای تم های زیبا بوده و تغییر گام در آن نسبتا زیاد دیده میشود.

_کنسرتوویلن شماره 4 (K.218)

کنسرتوی شماره چهار در ((ر ماژور)) مانند بقیه در سال 1775 نوشته شد.

نسخه دست نویس این اثر در کتابخانه ای در سهر کراکوف در لهستان نگهداری میشود.

این اثر ساختار تند – آهسته – تند دارد.

_کنسرتوویلن شماره 5 (K.219)

این کنسرتو در ((لا ماژور)) از بهترین و آخرین کنسرتوویلن موتسارت است.

در سال 1775 نوشته شد و در تعطیلات آخر هفته سالزبورگ همان سال به روی صحنه رفت.

ساختار این اثر تند – آهسته – تند است.

این کتاب در 60 صفحه و دارای CD می باشد.