سیامک جهانگیری

ساز نی، با وجود ساختارِ آکوستیکیِ به‌‏ظاهر ساده، دارای پیچیدگی‏‌های بسیار در تولید صدا و اجرای کارگان موسیقی دستگاهی است.

به‌‏دلیل وجود همین پیچیدگی‏‌ها، آموزشِ این ساز، به‌منظورِ کسب مهارت در اجرای کارگان موسیقی ایرانی با بهره‌‏برداری از توانایی‌های بالقوه و بالفعلِ این ساز، می‏‌بایست مبتنی بر روشی هدفمند و برنامه‏‌ریزی‏‌شده باشد.

کتابِ حاضر، که دستورِ مقدماتیِ آموزش این ساز است، تلاش می‌‏کند تا، با درنظرگرفتنِ این موارد، توانایی‏‌های اولیه‌‏ی هنرجو را تقویت کرده او را برای نواختنِ بخش‏‌های دشوارتر آماده کند.

برحسب این ضرورت، این کتاب در دو بخش طراحی و نوشته شده است:

در بخش نخست به فراگیری ظرفیت‏‌های تکنیکی ساز به‌‏لحاظِ صدادهی و انگشت‏‌گذاری، آشنایی با قواعد نوشتاریِ زبانِ موسیقی، شناخت علائم و کاربرد آنها با نگاه به ساختار، ترکیب‌‏بندیِ دانگ‌‏ها و مایه‌‏های موسیقیِ دستگاهی و انطباق آنها با سازِ نی پرداخته شده است.

بخش دوم بر اجرای کارگانِ موسیقی در فرم‌‏های رایجِ سازی و آوازی، به‌‏منظورِ بهره‌‏برداری از خصوصیات‏ سازِ نی و ترکیبِ آنها و نیز شناختِ محتوای موسیقیِ دستگاهی متمرکز است.