توضیحات

بیست و سه قطعه پیش درامدها و رنگ ها

استاد علی اکبر شهنازی / نوشته ی : داریوش طلایی

کتاب بیست و سه قطعه پیش درامدها و رنگ ها شامل آثار ضربی مستقل از ردیف استاد شهنازی به جز تصنیف ها ، که شامل بیست و دو پیش درامد رنگ است . تدوین شده و به نت درامده .

نحوه نت نویسی کتاب

نت نویسی قطعه های این دفتر برمبنای اجراهای خود استاد که همراه (ردیف دوره عالی) ضبط شده انجام شده است . ولی گاه در مورد بعضی نکته های ظریف مانند مضراب ها ، جمله ها یا پایه هایی که برای پر کردن سکوت ها زده شده . یا مواقعی که از چند صدایی استفاده شده و غیر نگارنده از آنچه خود در کلاس درس استاد فرا گرفته استفاده کرده است .

در نگارش این قطعه ها از روشی استفاده شده است تا بتوان تکنیکها و تزیینهای خاص را با علامت نشان داد . به طوری که با خط ملودی مخلوط نشوند . ضمن اینکه اصل ملودی برای همه ی ،نوازندگان حتا نوازندگان سازهای غیر مضرابی واضح و قابل درک ،باشد . و تکنیکهای مضرابی خاص استاد نیز مشخص و علامت گذاری شده باشند .

به علت پیچیدگی و ناشناخته بودن بعضی نکته ها در این سبک و  برخورداری از حساسیت در گویا بودن نت نویسی ها، کار بازبینی و مقابله ی نت های نوشته شده با نوار آثار استاد، کاری دشوار بوده است؛ ظرافتهای مضرابی تندی و کندی ریتم ابهامها و تکرارها در موارد مشابه، و لزوم تصمیمگیری درست در انجام آن از دشواریهای این کار بودهاند که برای انجام این مهم تعدادی از هنرجویان و دوستان هنرمند همکاری کرده اند.

چاپ جدید کتاب بیست و سه قطعه

دوازده سال از چاپ اول این کتاب میگذرد در این چاپ جدید تمام قطعات مجدداً مورد بازنگری قرار گرفتند . در مواردی که لازم تشخیص داده شد اصلاحات و تغییراتی انجام شد  . خصوصاً انگشت گذاری که از خصوصیات مکتب تار شهنازی است مورد بازنگری قرار گرفت و در تعیین ،علائم علامت + برای انگشت شصت اضافه شد .

در موارد متعدد که در چاپهای قبل نحوه انگشت گذاری مشخص نشده بود در این چاپ مشخص شد . علائم کرن و بمل، تکرار و اشاره نیز در چند مورد اصلاح و سرعت قطعه ی دشتی نیز از ۹۴ به ۴۴ تصحیح شد .

نکته ی مهم که در این نت نویسی لازم به یادآوری است این است که گرچه نت نویسی براساس اجرای استاد شهنازی است . در مواردی خاص که مضرابهای واخوان به نحوی زده شده که توجیه خاص ساختاری ندارد و میتواند موجب اختلال در درک ریتم و ملودی اصلی شود این مضرابها نوشته نشده است.

در پایان قطعات نیز همه ی قطعات در اجراهای مرجع به نحوی سنگین شده و با تأکید اغراق آمیز تمام شدهاند از آنجا که این شکل لزوماً بهترین روش برای پایان دادن به قطعات ،نیست در مواردی که لازم تشخیص داده شد اصلاح شده اند. پایان سخن اینکه از آنجا که نگارنده خود قطعات را از استاد فراگرفته ضمن سعی در تطبیق با اجراهای باقیمانده از استاد در مواردی خاص که آموزههای کلاسی کاملاً ارجح بوده آنها را دخیل کرده است.