میهن بهرامی همقدم نسلی از زنان نویسنده ی ایران بود که با الهام از فمینیسم لیبرال جلوه های زنانگی را از بوته  کم توجهی ادبیات مردانه محور بیرون کشیدند.شاخص سبک ادبی او تسلط همه جانبه بر زبان و نثر فارسی و شاعرانگی عمیق لحن و بازگویی است مهارتی که انتقال نثر شکسته و گویش اصیل تهرانی را بازتاب میدهد و گستردگی و گوناگونی واژگان در آن بر موجی از آهنگ و ضرباهنگ سوارند.موسیقی جاری درادبیات او خوانده را به تجربه ای شیرین و پوینده تبدیل میکند و مخاطب را به کاوش در ناگفته ها ونا گفتنی های زنان میبرد.